Jakie łapki na trening, i dlaczego TRIPOWER Fast&Strong?
Wyświetleń: 1075
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii BLOG
Pływackie wiosełka to proste narzędzie, mające spełnić określone zadania: techniczne i siłowe. W pierwszym kroku powinnismy więc określić nad jakimi elementami technicznymi chcemy pracować i jaka jest specyfika naszego treningu.
W wiosełkach pływackich wszystko kręci się wokół dwóch tematów… rozmiar i technika. Spróbujmy to pokrótce omówić.
Rozmiar
Łapki powinny wystawać nieco poza obrys naszej dłoni. Typowy rozmiar M wystarcza tu dla większości trenujących dorosłych, choć można zauważyć wśród mężczyzn wyraźną chęć ubierania się w większe modele. Sprawdźmy zatem dlaczego duże wiosełka mogą być dobrym wyborem dla wyczynowego pływaka, a raczej słabym dla amatora czy triathlonisty.
1. Duże wiosełka wymagają siły. W pływaniu niedostatki siły pokrywa się przez odpuszczanie techniki, która powinna być priorytetem.
2. Duże (a w zasadzie większe niż zwykle) rozmiary używa się do krótkich zadań, najczęściej 50-100m. W treningu pod długie dystanse zadania te typowo oscylują wokół 200-400m.
3. Brak siły w pociągnięciu wiosełkami o dużym rozmiarze skutkuje nieprawidłowym ustawieniem dłoni, tak aby stawiać mniejszy opór oraz przede wszystkim skracaniem ruchu i wyciąganiem ręki przy biodrze. Omijamy tu bardzo ważną fazę, odpowiedzialną za budowanie prędkości.
Pomimo dobrych chęci i ambitnych celów, taki trening to budowanie złych nawyków.
Trzeba też tu zauważyć, że wiosełka zbyt małe nie dostarczą oporu wystarczającego do stworzenia zauważalnego bodźca treningowego.
Technika
Wiosełka mają najczęściej służyć budowaniu siły, nie może się to jednak odbywać kosztem błędów technicznych i utraty efektywności ruchu. W sukurs naszym potrzebom idzie tu fizyka i odrobina znajomości tematu podczas projektowania.
1. Sposób mocowania powinien umożliwiać zaangażowanie wszystkich palców przy bardziej dynamicznym pływaniu, oraz tylko jednego przy technicznych ćwiczeniach. Ta pierwsza metoda zapewnia bezpieczne trzymanie nawet wtedy, kiedy prowadzenie ręki nie jest idealne. Druga z kolei pozwala odczuć każdy techniczny błąd.
2. Wiosełka nie powinny mieć mocowania przy nadgarstku (lub nie powinniśmy ich używać, jeżeli takie jest). Kiedy umocujemy łapki „na sztywno” na palcach i nadgarstku, będziemy mogli popełniać każdy błąd praktycznie bez konsekwencji i informacji zwrotnej.
Dlaczego sposób mocowania jest tak istotny? W pracy wiosełkami wykorzystujemy zasady fizyki. Najlepszy ruch pływaka wykorzystuje największe „oparcie się” na wodzie w trakcie prawie całego cyklu pracy ręki. Wyjątkiem jest wprowadzenie ręki do wody, gdzie działamy w kierunku odwrotnym od napędowego. W tej krótkiej chwili, tuż po osiągnięciu maksymalnego zasięgu, trenerzy zalecają „wczesną pionizację przedramienia”. Pomijam teorie związane z wyleżeniem, szybowaniem itd. Literatura naukowa wyraźnie udowadnia, że podczas takich faz zwalniamy (np. Swimming Fastest, E. Maglischo).
Wróćmy jednak do naszych łapek. Od momentu pionizacji przedramienia wektor przyłożonej siły w jak największym stopniu wykorzystuje gęstość wody. Obrazowo mówiąc, wybijamy się z bloków startowych. Nie w bok, nie ku niebu, ale jak najbardziej do przodu. Opór stawiany przez wodę doskonale utrzymuje wiosełka na naszych dłoniach. W tej fazie praktycznie nie są potrzebne żadne mocowania do ręki, chyba że…
No właśnie, jeżeli ten ruch nie będzie efektywny, ręka będzie nam uciekać na boki, zaczniemy „głaskać” wodę lub zbyt wcześnie wyciągać rękę przy biodrze, skracając ruch, to te dobroczynne w przypadku prawidłowej pracy właściwości wody zamienią się w surowego nauczyciela zdejmującego wiosełka z ręki.
Tak będzie się działo w przypadku zbyt dużego rozmiaru. Powtórzenia na dużym obciążeniu nadają się na serie na siłowni. Na pływalni czeka nas często kilkaset ruchów ręką podczas zadania i podejście „gwałtu siły na technice” kończy się nauką złego pływania. Z każdą taką sesją wdrukowujemy sobie nawyki pomijania oporu wody ręki napędzającej ruch.
Pomyśl o tym podczas następnego treningu…
W wiosełkach pływackich wszystko kręci się wokół dwóch tematów… rozmiar i technika. Spróbujmy to pokrótce omówić.
Rozmiar
Łapki powinny wystawać nieco poza obrys naszej dłoni. Typowy rozmiar M wystarcza tu dla większości trenujących dorosłych, choć można zauważyć wśród mężczyzn wyraźną chęć ubierania się w większe modele. Sprawdźmy zatem dlaczego duże wiosełka mogą być dobrym wyborem dla wyczynowego pływaka, a raczej słabym dla amatora czy triathlonisty.
1. Duże wiosełka wymagają siły. W pływaniu niedostatki siły pokrywa się przez odpuszczanie techniki, która powinna być priorytetem.
2. Duże (a w zasadzie większe niż zwykle) rozmiary używa się do krótkich zadań, najczęściej 50-100m. W treningu pod długie dystanse zadania te typowo oscylują wokół 200-400m.
3. Brak siły w pociągnięciu wiosełkami o dużym rozmiarze skutkuje nieprawidłowym ustawieniem dłoni, tak aby stawiać mniejszy opór oraz przede wszystkim skracaniem ruchu i wyciąganiem ręki przy biodrze. Omijamy tu bardzo ważną fazę, odpowiedzialną za budowanie prędkości.
Pomimo dobrych chęci i ambitnych celów, taki trening to budowanie złych nawyków.
Trzeba też tu zauważyć, że wiosełka zbyt małe nie dostarczą oporu wystarczającego do stworzenia zauważalnego bodźca treningowego.
Technika
Wiosełka mają najczęściej służyć budowaniu siły, nie może się to jednak odbywać kosztem błędów technicznych i utraty efektywności ruchu. W sukurs naszym potrzebom idzie tu fizyka i odrobina znajomości tematu podczas projektowania.
1. Sposób mocowania powinien umożliwiać zaangażowanie wszystkich palców przy bardziej dynamicznym pływaniu, oraz tylko jednego przy technicznych ćwiczeniach. Ta pierwsza metoda zapewnia bezpieczne trzymanie nawet wtedy, kiedy prowadzenie ręki nie jest idealne. Druga z kolei pozwala odczuć każdy techniczny błąd.
2. Wiosełka nie powinny mieć mocowania przy nadgarstku (lub nie powinniśmy ich używać, jeżeli takie jest). Kiedy umocujemy łapki „na sztywno” na palcach i nadgarstku, będziemy mogli popełniać każdy błąd praktycznie bez konsekwencji i informacji zwrotnej.
Dlaczego sposób mocowania jest tak istotny? W pracy wiosełkami wykorzystujemy zasady fizyki. Najlepszy ruch pływaka wykorzystuje największe „oparcie się” na wodzie w trakcie prawie całego cyklu pracy ręki. Wyjątkiem jest wprowadzenie ręki do wody, gdzie działamy w kierunku odwrotnym od napędowego. W tej krótkiej chwili, tuż po osiągnięciu maksymalnego zasięgu, trenerzy zalecają „wczesną pionizację przedramienia”. Pomijam teorie związane z wyleżeniem, szybowaniem itd. Literatura naukowa wyraźnie udowadnia, że podczas takich faz zwalniamy (np. Swimming Fastest, E. Maglischo).
Wróćmy jednak do naszych łapek. Od momentu pionizacji przedramienia wektor przyłożonej siły w jak największym stopniu wykorzystuje gęstość wody. Obrazowo mówiąc, wybijamy się z bloków startowych. Nie w bok, nie ku niebu, ale jak najbardziej do przodu. Opór stawiany przez wodę doskonale utrzymuje wiosełka na naszych dłoniach. W tej fazie praktycznie nie są potrzebne żadne mocowania do ręki, chyba że…
No właśnie, jeżeli ten ruch nie będzie efektywny, ręka będzie nam uciekać na boki, zaczniemy „głaskać” wodę lub zbyt wcześnie wyciągać rękę przy biodrze, skracając ruch, to te dobroczynne w przypadku prawidłowej pracy właściwości wody zamienią się w surowego nauczyciela zdejmującego wiosełka z ręki.
Tak będzie się działo w przypadku zbyt dużego rozmiaru. Powtórzenia na dużym obciążeniu nadają się na serie na siłowni. Na pływalni czeka nas często kilkaset ruchów ręką podczas zadania i podejście „gwałtu siły na technice” kończy się nauką złego pływania. Z każdą taką sesją wdrukowujemy sobie nawyki pomijania oporu wody ręki napędzającej ruch.
Pomyśl o tym podczas następnego treningu…
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii BLOG